پيامبر خدا صلى اللّه عليه وآله و امير مؤمنان على عليه السلام از يك ريشه و تبارند
در اين باره گنجى حديثى را از طبرانى و ابن عساكر حديثى را از ابوامامه باهلى نقل مى كنند كه پيامبر خدا صلى اللّه عليه وآله فرمود:
إنّ اللّه خلق الأنبياء من شجر شتّى وخلقني وعليّاً من شجرة واحدة، فأنا
أصلها، وعلي فرعها، وفاطمة لقاحها، والحسن والحسين ثمرها؛ فمن تعلّق بغصن
من أغصانها نجا، ومن زاغ عنها هوى، ولو أنّ عبداً عَبَدَ اللّه بين الصفا
والمروة ألف عام ثمّ ألف عام، ثمّ لم يدرك محبّتنا أكبّه اللّه على منخريه
في النار؛
خداوند تمام پيامبران را از ريشه ها و درختان گوناگونى آفريد و من و على را
از يك درخت. پس من ريشه آن درخت هستم، على شاخه آن، فاطمه بارورساز آن،
حسن و حسين ميوه آن درخت هستند. پس هر كس به شاخه اى از شاخه هاى آن
درآويزد، رستگار شود و هر كس از آن منحرف گردد، به هلاكت مى رسد و اگر
بنده اى هزار سال بين صفا و مروه خداوند را پرستش نمايد و هزار سال ديگر
نيز همين گونه باشد؛ ولى دوستى ما را درك ننمايد، خداوند او را با رو در
آتش اندازد.
آن گاه پيامبر خدا صلى اللّه عليه وآله اين آيه را قرائت فرمود:
(قُلْ لا أَسْئَلُكُمْ عَلَيْهِ أَجْرًا إِلاَّ الْمَوَدَّةَ فِي الْقُرْبى)؛1
]به مسلمانان[ بگو: از شما هيچ اجر و پاداشى نمى خواهم مگر مهرورزى به خاندانم.2
1 . سوره شورى: آيه 23.
2 . كفاية الطالب: 220.